Kandydoza to choroba, na którą zapada coraz więcej osób. Jest ona efektem spadku odporności wywołanym współczesnym stylem życia, stresem, zanieczyszczonym środowiskiem, leczeniem antybiotykami oraz spożywaniem wysoce przetworzonej żywności obfitującej w cukry. Efektem tego jest pojawienie się w organizmie grzybów, czy to na skórze, na narządach wewnętrznych czy w jelitach.

Candida albicans – pospolity grzyb

Candida albicans, czyli bielnik biały to grzyb pasożytniczy występujący w dolnym odcinku przewodu pokarmowego. Jego niewielka ilość nie jest szkodliwa dla organizmu, gdyż grzyb ten pomaga rozkładać węglowodany w procesie trawienia. Gdy układ odpornościowy organizmu jest w pełni sprawny i funkcjonalny, grzyb ten jest dla człowieka niegroźny. Jednakże w sprzyjających mu warunkach, drożdżak ten może się namnażać wywołując infekcje oraz reakcje alergiczne. Gdy namnoży się w nadmiarze, pojawia się problem.

Do czynników sprzyjających rozwojowi bielnika białego należą przede wszystkim:

• zanieczyszczenie środowiska
• życie w stresie
• zwiększone przyjmowanie leków, w tym antybiotyków
• nadmierne spożycie alkoholu
• spożywanie wysoko przetworzonej, rafinowanej (oczyszczonej) oraz konserwowanej chemicznie żywności.

W sprzyjających warunkach candida albicans przenosi się poza przewód pokarmowy i zagnieżdża w innych obszarach organizmu, szczególnie w jego ciepłych i wilgotnych zakamarkach. Zmienia przy tym swoją postać ze zwykłego neutralnego dla ustroju drożdżaka w niebezpieczną dla zdrowia, a przy tym odporną na leki i antybiotyki przeciwgrzybicze, bakterię. Z przewodu pokarmowego bakteria ta przemieszcza się do ścian jelit, a stamtąd do układu krwionośnego i wraz z krwią krąży po całym organizmie. W ten sposób grzyb candida albicans znajduje sobie najdogodniejsze miejsca do dalszego rozwoju.

Candida – objawy

Objawy zatrucia grzybem Candida albicans można podzielić następująco:

• przewód pokarmowy – zaparcia, gazy, odbijanie się, nieprzyjemny zapach z ust, niestrawności, biegunki, alergie na składniki pokarmowe takie jak laktoza czy gluten
• układ moczowy i narządy rodne – zapalenia układu moczowego, częste oddawanie moczu i towarzyszące temu uczucie pieczenia, zapalenia dróg rodnych, zaburzenia miesiączki, problemy z prostatą
• skóra – sucha skóra, wykwity skórne i trądzik, łuszczyca, nadmierne pocenie się, zapalenia paznokci, utrata owłosienia, nieprzyjemny zapach ciała, swędzenie skóry oraz okolic odbytu
• psychika – niecierpliwość, nadpobudliwość, trudności w koncentracji, zmienność nastrojów
• ogólnoustrojowe – nadwaga lub niedowaga, łaknienie pewnych rodzajów pokarmów, ospałość, zmęczenie po przebudzeniu

Candida – leczenie

Nadrzędnym celem leczenia objawów grzybicy jest doprowadzenie do przywrócenia równowagi we florze bakteryjnej jelita grubego. W przeciwnym razie dochodzi do upośledzenia działania poszczególnych narządów organizmu. Jednakże, każdy rodzaj tej choroby leczy się odmiennie. Jak wynika z badań naukowych, sposób leczenia zależny jest od nieumiejscowienia i rodzaju grzyba. Szybka diagnoza i podjęcie leczenia wpływają pozytywnie na okres czasu potrzebnego na zwleczenia infekcji i powrót do zdrowia.

Na skuteczne leczenie candidy wpływ ma:

• dieta anty-candida, czyli dieto niskocukrowa, skutkująca brakiem pożywki dla drożdży, zwana "zagłodzeniem drożdży"
• przyjmowanie probiotyków, dzięki czemu wzrasta odporność oraz przywrócona zostaje równowaga flory bakteryjnej w jelitach
• leczenie polegające na przyjmowaniu leków oraz preparatów naturalnych mające na celu likwidację nadmiaru drożdży z organizmu i usunięcie nadżerek układu pokarmowego

Candida a dieta

Na rozwój drożdży w organizmie ma wpływ obecność cukrów prostych i skrobi oraz glutenu, zawartych w zbożach (owies, pszenica, żyto, jęczmień). Pierwszym krokiem w celu eliminacji candidy jest więc zastosowanie diety niskocukrowej składającej się z produktów żywnościowych o niskim i średnim indeksie glikemicznym. Zwiększyć należy za to spożycie białka, w szczególności pochodzącego z mięsa, owoców morza, ryb, jaj (najlepiej z naturalnego chowu, a nie klatkowego) oraz produktów mlecznych typu maślanki, jogurty i kefiry. Wyjątkiem są sery pleśniowe, jak lazur czy brie, których należy unikać. Przy takiej diecie, organizmowi dostarczone zostaną wówczas naturalne aminokwasy, witaminy (A, D, E) oraz minerały (żelazo, jod oraz fosfor).

Ważne jest, aby produkty te były spożywane w jak najmniej przetworzonej formie (bez panierek, sosów i innych dodatków – wykluczony zostaje wówczas gluten)) i aby były świeże. Odrzucić należy mięsa konserwowane i utrwalane środkami chemicznymi. Jeśli chodzi o pieczywo, można spożywać wypieki razowe lub żytnie na naturalnym zakwasie, który sprzyja funkcjonowaniu odpowiedniej flory bakteryjnej w jelitach. Wskazane jest samodzielne wypiekanie pieczywa dla pewności co do jego składu.

Błonnik w walce z candidą

Dla zwalczenia candidy istotne jest też przyjmowanie dużych ilości błonnika. Jego najlepszym źródłem są warzywa, owoce oraz produkty pełnoziarniste. Błonnik wspomaga pracę jelit i pomaga w usuwaniu mas kałowych, a razem z nimi usuwane są bakterie i produkowane przez drożdżaki toksyny. Należy jednakże pamiętać, że wiele owoców jest bogatych w cukry, a wiele warzyw – w skrobię. Należy zatem wykluczyć z diety większość owoców, pozostawiając jedynie te o kwaśnym smaku, jak grapefruity, żurawina czy kwaskowe jabłka. Z warzyw unikać należy tych bogatych w skrobię, a są to m.in. ziemniaki, warzywa strączkowe czy dyniowate. Najlepiej warzywa i owoce spożywać na surowo, a w przypadku potrzeby obróbki termicznej, zalecane jest ich pieczenie i gotowanie.

Dla skuteczności kuracji ważne jest spożywanie dużej ilości płynów, które również pomagają w wypłukiwaniu szkodliwych toksyn z przewodu trawiennego. Zalecana dzienna ilość to 2 litry. Najlepsze napoje to średniozmineralizowana woda mineralna, zielona herbata czy sok z grapefruita. Zalecane jest też codzienne poranne picie napoju składającego się z ciepłej wody z dodatkiem soku cytryny. Napój taki ma właściwości antybakteryjne, a przy tym pobudza trawienie.