Uciekając od diety przepełnionej białym cukrem, próbujemy znaleźć jego zamienniki. Jednym z nich jest brązowy cukier trzcinowy. Wielu z nas uważa, że jest on zdrowszy od białego. Takie myślenie nie ma jednak żadnego sensownego uzasadniania. Wszelkie próby przekonania nas o niezwykłych właściwości brązowego cukru są zwykłą akcją promocyjną, mającą na celu zwiększenie sprzedaży tego produktu.

Sacharoza nie wzbogaca organizmu o żadne substancje odżywcze, poza dostarczeniem kalorii, tj. dawki krótkotrwałej energii. Ten stan zwiększonych możliwości organizm przypłaca po ok. 1 – 2 godzin nagłym spadkiem dobrego samopoczucia. Cukier prowadzi do zakwaszenia organizmu, zaburza równowagę kwasowo – zasadową.

Zakwaszenie organizmu – na czym to polega

Prawidłowy odczyn krwi wynosi 7,365, czyli nieco zasadowy (skala pH obejmuje wielkości od 0 do 14). Przy nadmiarze lub niedoborze określonych substancji, organizm uruchamia mechanizmy mające na celu przywrócenie stanu optymalnego.

Produkty, które zakwaszaj organizm (np. kawa, cukier, pieczywo, mięso, mleko, nabiał) odczyn pH w organizmie zmienia się na bardziej kwaśny. By wykazać, jak niewiele trzeba, by doszło do poważnych zmian w organizmie, wystarczy wspomnieć, iż przy pH krwi wynoszącym 6,95, człowiek zapada w śpiączkę cukrzycową i umiera.

Jak broni się organizm przed takim zagrożeniem? „Wyciąga” z organizmu substancje, które na powrót zalkalizują krew. Zatem, w ten sposób pozbawiamy się wapnia, magnezu, potasu i sodu. Uruchomienie procesu obronnego w jednym aspekcie, rodzi więc zagrożenie z innych stron. Nie dość, że organizm musi sobie radzić z wyrównaniem poziomu wszystkich spożytych przez nas substancji, to dodatkowo powinien być cały czas gotowy na „atak” grzybów, bakterii i wirusów z zewnątrz. Czy jest to możliwe? Raczej nie.

Odporność organizmu jest zredukowana do minimum nawet przez kilka godzin, od momentu spożycia tylko 1 łyżeczki sacharozy. Nie ma tu znaczenia, czy występuje ona w postaci cukru białego, czy też brązowego. Przez kilka godzin organizm zajmuje się stabilizacją odczynu krwi, a w tym czasie pozostaje bezbronny wobec mikrobów, nie tylko tych z zewnątrz, ale również tych, które wciąż są obecne w naszych ciałach, np. candida albicans, grzyb żywiący się cukrem. Niewielkie kolonie nie stanowią zagrożenia organizmu, jednak ich rozrost oznacza dla nosiciela grzyba ogromne kłopoty zdrowotne.

Utrata minerałów

Jak już wspomnieliśmy, spożywanie cukru prowadzi do utraty cennych minerałów, w tym magnezu, wapnia, sodu i potasu. Magnez dodatkowo jest wypłukiwany przez kawę. To powinno być ostrzeżeniem dla miłośników tego trunku, zwłaszcza w połączeniu z cukrem.

Jeśli nie wyobrażasz sobie dnia bez porannej filiżanki kawy, zrezygnuj przynajmniej z cukru! Nie wymieniaj go na brązowy cukier, gdyż bez względu na barwę, nadal jest to sacharoza, którą organizm zawsze traktuje w ten sam sposób – uruchamia procesy w celu zalkalizowania odczynu krwi, pobiera przy tym dodatkowe dawki magnezu. W tej sytuacji kawosze są w wyjątkowo trudnej sytuacji, gdyż cukrem powiększają jeszcze niedobory magnezu.

Proces produkcji cukru

Cukier powstaje z buraków cukrowych lub trzciny cukrowej. Rośliny zostają poddane intensywnemu procesowi oczyszczania, tak, że w końcu nie pozostaje z nich nic oprócz sacharozy (w przypadku cukru brązowego, zachowuje się jeszcze śladowe ilości minerałów, lecz są one tak niewielkie, iż nie mają wpływu na procesy zachodzące w naszych organizmach).

Cukier, zanim trafi do handlu, poddawany jest rafinacji (oddziela się od niego melasę, natomiast kryształki cukru zostają wybielone przy zastosowaniu chemicznych substancji, m.in. kwasu mrówkowego, dwutlenku siarki, kwasu fosforowego)

W procesie nadawania białego koloru, używane są również ości pstrąga. Może to być informacja szczególnie ważna dla wegetarian i wegan.

Proces produkcji cukru brązowego jest krótszy. Nie obejmuje etapu oddzielania cukru od melasy. Melasa zawiera śladowe ilości żelaza, wapnia, fosforu, potasu oraz magnezu. To właśnie ona stanowi o niewiele lepszej ocenie cukru brązowego w porównaniu z cukrem białym.

Uwaga na farbowanego lisa

Czasem na rynku pojawia się cukier o brązowym kolorze, sprzedawany jako cukier brązowy. W rzeczywistości jest to biały cukier (ten, który przeszedł cały proces oczyszczania i wybielania kryształków), dodatkowo zabarwiony na brąz. Taki zabieg nie zawsze wykonywany jest przy użyciu melasy, niekiedy stosuje się również karmel.

Posiadacz torebki takiego cukru zostaje oszukany podwójnie. Po pierwsze, na skutek mitu o „zdrowy, brązowym cukrze”, spożywa go zamiast całkowicie zrezygnować z dosładzania pożywienia sacharozą. Po drugie, stosuje sacharozę, którą producent wcześniej poddawał obróbce chemikaliami. To fortel stosowany nie tylko przez wytwórców cukru. W ten sposób „uszlachetniane” jest również pieczywo, do którego dodaje się karmel. Chleb o ciemnym, brązowym kolorze jest później sprzedawany drożej, jako zdrowsze pieczywo, z lepszej mąki.